نظریه جدید استیون هاوکینگ مبنی بر عدم وجود تکینگی در مرکز سیاهچاله‌ها و پراکنش جرم در کل شعاع شوارتس شیلد، چگالی معقول‌تر، یعنی حداقل پنج برابر چگالی ستارگان نوترونی را برای کوچکترین سیاهچاله نوید می‌دهد؛ اما ناقض مرکز تکین‌تر نبوده و نظر نگارنده (صفحات ۱۵۶ و ۱۵۷ کتاب) مبنی بر مرکز توخالی بنیاد ماده و سیاهچاله که متشکل از فاز پیش‌ماده نوین در بعد X است، مجالی برای تامل می‌یابد. زیرا طبق این نظریه هاوکینگ با نبودن تکینگی مرکزی فوق چگال، اطلاعات به داخل مرکز کشیده نشده و از بین نخواهد رفت و پارادوکس گم شدن اطلاعات در سیاهچاله که توسط پولشینسکی ارائه شد حل خواهد شد؛ و ورود اطلاعات به بعد غیرمادی X میتواند دلیلی برای ماندگاری آنها باشد.
شاید گمشده فیزیکدانان نه در ماده تاریک و بعد چهارم فضایی و نه در ذرات مجازی آنسوی مخروط نوری، که در بعد X پنهان شده باشد، چرا که تنها بعد خارج از زمان و مکان بوده و برخلاف ابعاد کوچک نظریات ابرگرانش یا ریسمان، ساختار جهان از میکرو تا ماکرو را همزمان در برمیگیرد.