بنابر نظر اکثر کیهان شناسان، جهان قابل رویت ما کسر کوچکی از کل جهان را شامل می شود و بیش از ۹۵ درصد کل عالم از انرژی و ماده تاریک که ماهیت آنها مشخص نبوده و تنها اثراتشان مشاهده می‌شود تشکیل شده است. (۶۸.۳ درصد انرژی تاریک، ۲۶.۸ درصد ماده تاریک و ۴.۹ درصد ماده مرئی)
گواه قطعی کیهان‌شناسان برای وجود ماده تاریک، سرعت گردش ستارگان پیرامون کهکشان‌های مارپیچی (مانند کهکشان راه شیری) است که بیشتر از اندازه‌ایست که گرانش کهکشان بتواند آنها را در مدار خود نگه دارد و این مورد درست عکس وضعیتی است که در منظومه شمسی و یا منظومه‌های مشابه داریم که طبق قوانین فیزیک کلاسیک سرعت اجرام دور از مرکز کمتر از سرعت اجرام نزدیکتر است.
با توجه به این سرعت بیشتر به نظر می‌رسد در اطراف کهکشان جرم بسیار بیشتری باید وجود داشته باشد. جرم محاسبه شده بیش از ۱۰ برابر جرم مرئی کهکشان است که با گرانشی عظیم میتواند مانع از گریز اجرام حاشیه ی کهکشانها شود. کیهان‌شناسان معتقدند این جرم در ماده تاریک نهفته است.