باید بنویسم، پیش از آنکه دیر شود، شاید فردایی نباشد...
هریک از ما آفریده شده‌ایم که بیافرینیم و اثری بگذاریم.
رسالتی داریم که باید جدی بگیریم.
قدم‌هایی برداشته‌ام در راه علم و سالهاست که می‌اندیشم تا طرحی نو دراندازم. اکنون دیگر باید بنویسم از معماهای دیرین بشر، پرسش‌هایی بی‌پاسخ و از ایده‌هایی نو با نگرشی جدید به هستی و افشای اسرار جهان نهان. شاید فرصتی نباشد، شاید کسی دیگر نخواهد... نتواند... نشود...
پاسخ‌هایی یافته‌ام تا پایانی باشم بر بسیاری چراهای بشر، پس می‌نویسم به امید آگاهی و روشنگری و شاید اثری ماندگار.