... اینکه ما در این جهان چند سال خوب یا بد زندگی کنیم و در جهان دیگر تا ابد در بهشت یا جهنم ساکن شویم نه منطقی است و نه عادلانه. با هر دین و مکتب یا طرز فکری به هیچ وجه عاقلانه نیست که برای چند سال زندگی در این دنیا، زمانی بی نهایت در لذت یا عذاب باشیم. شاید آنچه که در ادیان الهی در خصوص آخرت مطرح شده مربوط به حد فاصل دو زندگی در ماوراء و یا اشاره ای به زندگی بعدی و تقاص یا پاداش اعمال ما در همین جهان باشد.در ماوراء یا فرا-زامان ما با ادراک خالص و بدون خودخواهیهای دنیوی، زندگی گذشته و نتایج اعمالمان در آینده را همانند یک تابلو نقاشی پیش رویمان خواهیم داشت و از زیباییهای آن لذت برده (بهشت) یا از زشتیهای آن دچار رنج و عذاب می شویم (جهنم).
پس از طی دوره ای (به زمان اینجهانی) در جهت تعادل هستی و برقراری عدالت و با آگاهی کامل، جنینی را جهت زندگی بعدی خود انتخاب می کنیم که سرنوشت آن بازتاب رفتارهای ما در این جهان باشد. در واقع ما با انتخاب زندگی بعدی، خود را در مقابل عین اعمالی که انجام داده ایم قرار می دهیم تا دقیقا رفتارهایی که با دیگران داشته ایم به ما برگردد و عدالت واقعی اجرا شود. اگرچه برای پاداش یا مجازات، زندگی بعدی را خود انتخاب می کنیم اما به یاد نمی آوریم که این سرنوشت گزیده ی خود ماست. البته ممکن است گهگاهی در طول زندگی متوجه شویم که ناگزیر از سرنوشتی هستیم که خود انتخاب کرده ایم اما نمی توانیم بپذیریم چرا که با آزادی و اراده ی انسانی ناسازگار است.
در طی زندگی اکثرا خود را دست و پا بسته در در جریان حوادث می یابیم آنگاه یا از جبر سرنوشت تعجب کرده و داد بی عدالتی می زنیم یا چون چاره ای جز تسلیم و سازش نداریم پای قسمت را وسط کشیده و به حکمت الهی نسبت می دهیم اما غافلیم که این قسمت و تقدیر را خود تعیین کرده ایم ...
سعید کرمی
1397/8/23