دنیا کی بوجود آمد؟ قبل از آن چه چیزی بوده؟ تا کی دنیا باقیست؟ اگر پس از مرگ به جهان دیگری می رویم در آن جهان تا کی هستیم؟ آیا دیگر به این جهان باز خواهیم گشت (تناسخ). آیا تا ابد اینگونه خواهد بود؟ و ...
اینها همه سوالات ذهن زمان پرورده ی ماست. ما که زمانی به دنیا می آییم، در لحظه اراده می کنیم ، تصمیم گرفته و کار بخصوصی را انجام می دهیم. زمان برای ما به تدریج سپری می شود و مجموع لحظه های پیاپی زندگی ما را تشکیل می دهند و سرانجام مرگ دفتر زندگی ما را در این دنیا می بندد. در طول عمر بارها به سوالاتی چون پرسشهای فوق فکر می کنیم و گیج و سر در گم می شویم. متاسفانه اینگونه پرسشها در مورد ابتدا و انتها، تنها به تفکر ما بر پایه زمان این جهانی استوار است که آنهم وابسته به تغییرات جهان مادی است. جهانی که زمان با تغییر در آن تعریف شده و اگر بتوانیم تغییر را متوقف کنیم، زمان نیز احتمالا می ایستد، ولی ما که با این تفکر زمانمند بزرگ شده ایم نکته ای را فراموش کرده ایم که اکنون آن را در قالب یک مثال توضیح می دهم :
اگر برای یک قطره ی باران شخصیتی انسانی تصور کنیم احتمالا او خواهد گفت: من فلان قدر جرم و حجم دارم ، شفاف هستم و خود را متشکل از تعداد مشخصی اتم و مولکول می داند و ممکن است این سوالات را هم از خود بپرسد : من چگونه بوجود آمده ام؟ از کجا آمده ام و آخر به کجا می روم؟ و ...
اینها نمونه پرسشهایی است که قطره از خود می پرسد ( مقایسه کنید با سوالاتی که ذهن ما را به خود مشغول کرده) حال در نظر بگیرید قطره فوق در در دریایی از آب خالص سقوط کند، اتمها و مولکولهای جسم قطره با اتمها و مولکولهای دریای مذکور که هیچگونه تفاوتی با هم ندارند در هم ادغام می شوند. اکنون آیا دیگر قطره ای وجود دارد که موجودیتی داشته باشد یا سوالی برای پرسیدن؟ آیا اصلا من و مایی باقی می ماند که قطره نظری در مورد وجودش بدهد؟ قطعا خیر، قطره دیگر حرفی برای گفتن و پرسشی برای پرسیدن ندارد، تنها مرکز اراده ی او می ماند و پاسخ تمامی سوالات.
بحث ما در مورد جهان، پیدایش، ابتدا و انتهای آن، زمانبندی قبل از آفرینش و ... به همین تفکر قطره ای ما بر می گردد. چون آنسوی این جهان مادی رفتیم و مرکز اراده ما در جهان ماوراء قرار گرفت درک خواهیم کرد که آنجا در ماوراء و فاز پیش ماده ادغام و محو شده و در زمان صفر در مقابل پاسخ تمامی سوالات گذشته و آینده جهان قرار خواهیم گرفت. پس آگاه باشیم برخی سوالات در این جهان زمانمند و منطقی پاسخ قطعی ندارند. اگرچه همواره باید سوال بپرسیم و بدنبال پاسخ هم باشیم و در راه کشف اسرار هستی تا می توانیم در راه دانش بکوشیم تا بتوانیم خود و جهان پیرامونمان را بهتر بشناسیم اما درک بعضی مسائل مانند ابتدا و انتها، زمان قبل از پیدایش و پس از فنا تفکری ماورایی می خواهد که به راحتی بدست نمی آید و بدست آوردن درک ساده ای از آن هم بسیار مشکل است. تنها کافی است این نقص دانش بشری را بدانیم و مواظب باشیم منطق مادی و استدلال ریاضی که در اینگونه موارد کم می آورد ما را به تناقض، بن بست و انکار ماوراء نکشاند.
سعید کرمی
1396/09/25