در سال 1920 ادوین هابل ثابت کرد که کهکشانها در حال دور شدن از یکدیگرند و جهان به آهستگی (طبق قانون هابل) در حال گسترش است و نظریه ی انبساط جهان را ارائه داد. او این تئوری را پس از مشاهده انتقال به سرخ کهکشانهای دور دست توسط اسلیفر عنوان کرد. بر این اساس جهانی که از انفجار بزرگ پدید آمد و با سرعتی زیاد گسترش یافت اکنون اگر چه بسیار آرامتر (حداکثر 60،000 کیلومتر بر ثانیه) اما همچنان در حال انبساط است. اما آینده ی آن چه خواهد شد؟ سه وضعیت محتمل وجود دارد :
1 - مدل جهان باز : انبساط همچنان ادامه خواهد یافت و از حد بحرانی یعنی حدی که هستی دیگر نتواند اجزای خود را نگه دارد خواهد گذشت که آنگاه هستی کاملا متلاشی شده و هر کهکشان به سویی می رود و از جهان تا مدتها جز یک تابش زمینه خفیف چیزی باقی نخواهد ماند.
2 - مدل جهان مسطح : انبساط جهان تا رسیدن به سرعت انبساط صفر ادامه خواهد یافت یعنی بالاخره انبساط متوقف می شود.
3 - مدل جهان بسته : پس از یک دوره ی انبساط که معلوم نیست کی به پایان می رسد در اثر گرانش ماده تاریک که بیش از 95 درصد جرم جهان را تشکیل می دهد جهان شروع به انقباض خواهد کرد که البته این نظریه طرفداران بیشتری دارد. با توجه به این تئوری احتمالا با شروع انقباض جهت پیکان زمان بر عکس شده و تمامی اتفاقات تاریخ هستی مانند یک فیلم که از آخر به اول نمایش داده می شود خواهند بود. ما و ساعتها رو به عقب حرکت می کنیم، به دوران کودکی باز خواهیم گشت، مرده ها زنده می شوند، خرابیها آباد شده و ...
بنا بر این تئوری انقباض تا نقطه ی صفر در اثر انرژی منفی گرانش ادامه پیدا خواهد کرد و هم زمان که نیروی منفی گرانش بیشتر می شود نیروی مثبت انرژی درونی یا به عبارتی انرژی هم ارز جرم با چگالتر شدن افزایش می یابد تا به نقطه ی صفر یعنی لحظه ی انفجار بزرگ برسد. در آن لحظه نیروی منفی گرانش و نیروی مثبت انرژی ماده هر دو به بی نهایت رسیده و در اثر تضاد این دو بی نهایت که نمی توانند یکدیگر را تحمل کنند انفجار بزرگ دیگری روی خواهد داد.
به این ترتیب، هستی قبلی با تمامی اطلاعاتش در نقطه ی صفر به کلی از بین رفته و هستی دیگری با اطلاعاتی جدید پا به عرصه ی وجود خواهد گذاشت. البته با در نظر گرفتن تئوری جهانهای موازی، بی نهایت جهان در بطن فاز پیش ماده در زمان صفر به همین شکل از بین رفته و پدید می آیند و شاید در بی نهایت جهان اینچنین، موجودات بی شماری همچون ما پدید آیند. با این اوصاف در گستره ی نامحدود فاز پیش ماده همچون آسمانی پر از ستارگان دور دست هستی های متعدد با آهنگی تصادفی چشمک زنان مدام پیدا و پنهان می شوند.
سعید کرمی
1395/12/10