اندکی به رویدادهای محیط زندگی یا اتفاقاتی که برای خود یا اطرافیانتان می افتد دقت کنید . می توانید میدان دید خود را تا حد جامعه و سپس جهان گسترش داده و نیم نگاهی هم به تاریخ بیاندازید. اگر خوب دقت کنید متوجه می شوید که تمامی رویدادهای خوب یا بد، خوشایند یا ناپسند در این دنیا ، کاملا تصادفی و تابع قوانین احتمال است و کوچکترین ارتباطی به خواسته ها و باورها یا عقاید ما ندارد. آمار حوادث گوشه و کنار جهان هم این دیدگاه را تایید می کند.
انواع زندگی ها و سرنوشت انسانها و زمان ،مکان و چگونگی مرگ ربطی به اعتقادات و باورهای ما نداشته و این ما هستیم که بر مبنای عقاید فردی برای تک تک اتفاقات دلیل می آوریم، قضاوت کرده و گاهی بی سبب حکم هم صادر می کنیم، تمامی پیشامدهای خوب را رحمت و حوادث ناگوار را حکمت خدا می خوانیم. گاهی یک حادثه کوچک را هر طور شده به گناهی ربط می دهیم و گاهی برای حوادث بزرگ و مرگ هزاران نفر سکوت کرده و یا پای حکمت الهی را پیش می کشیم. البته تفکر جالبی است که همه حالات را شامل می شود: اگر شد رحمت است و نشد، حکمت. اگرچه این این طرز تفکر به ما آرامش می دهد ، اما واقعیت چه می شود؟ ما نمی توانیم سرمان را زیر برف عقاید پنهان کرده و خورشید واقعیت را تنها به این دلیل که چشم را می سوزاند منکر شویم.
اگر واقع بین باشید به وضوح خواهید دید که خصوصیات فیزیکی و ذهنی انسانها، ذخایر و منابع طبیعی و نزولات آسمانی یا از سوی دیگر حوادث و بلایای طبیعی هیچگونه ارتباطی به باورهای ما نداشته و در جای جای جهان توزیعی کاملا تصادفی دارند.
پس نقش دین و عقیده، عبادات و دعاهای ما چه می شود؟ آیا اصلا در این جهان مادی تاثیری دارند؟
تجربه نشان داده که دنیای مادی، فیزیکی و خشک است و با کسی تعارف ندارد. ما باید این واقعیت را بپذیریم که دراین دنیای مادی همه چیز تصادفی و درچارچوب قوانین فیزیک است و این سیستم تصادفی که در نهایت به تعادل و تکامل زیست محیطی و اجتماعی می انجامد نه با باور و اعتقاد ما، که با تاثیر گذاری فیزیکی قابل تغییراست. یعنی آنچه که در باور ماست تا در عمل خود را نشان ندهد تاثیری بر واقعیت فیزیکی جهان نخواهد گذاشت (سوای معجزات یا کرامات افراد خاص). یعنی ما تا به باورهای درست عمل نکنیم و در جهت تعادل هستی وتکامل جوامع قدم برنداریم عبادات و دعاهای ما کوچکترین ذره ای را در این دنیای مادی جابجا نخواهند کرد. اما اگر دین و خداباوری در اعمال ما نمود پیدا کرد، قطعا نتیجه و بازتاب آن را در رویدادهای جهان فیزیکی خواهیم دید و اگر چنین نشد مطمئن باشیم درست عمل نکرده ایم و تعادلی را برهم زده ایم. پس بیهوده نه به حکمت الهی نسبت دهیم و نه به عدالت خدا شک کنیم، بلکه به قول حکیمی : اگر نشد، بدانیم نکرده ایم. همین و بس.
سعید کرمی
1394/8/14