سالها پیش که تئوریهای مکانیک کوانتوم و نسبیت از اندیشه های پلانک و افکار بلند اینشتین زاده شدند ضعف فیزیک کلاسیک و مکانیک نیوتنی در بافت زیرساختار کوانتومی نمایان شد.در این فضای علمی تازه شکل گرفته فیزیکدانانی چون هایزنبرگ، بور،شرودینگر و ... سرمست از رفتار اسرارآمیز ذرات یکی پس از دیگری مسائلی را طرح کردند که تا به امروز پابرجاست.ماشین فیزیک جدید محصولاتی چون اصل عدم قطعیت، مکتب کپنهاگ و گربه شرودینگر را پدید آورد و موجب سردرگمی بیشتر فیزیکدانان شد.
در این فضای اغوا کننده فیزیکدانانی که سرمست از کشفیات جدید و درگیر مسائل فوق بودند هر گز نمی توانستند ایده هایی بسیار بالاتر را درک یا تصور کنند. آنگاه که دیوید بوهم ایده ی پتانسیل کوانتومی را برای توضیح ارتباط میان الکترونها در پلاسما به نام دریای زنده مطرح کرد طبعا کسی توانایی درک و فهم ایده فوق را نداشت و او از سوی فیزیکدانان در بند فرمولهای دست و پا گیر به انزوا کشیده شد. آنهایی که به دنبال تفسیر حداکثر پدیده ها با یک تئوری هستند نظریاتی را که پاسخگوی مواردی خاص بوده و طبعا سود اقتصادی را تحت الشعاع قرار نمی دهند، نمی پذیرند. غافل از اینکه گاهی همین موارد خاص دریچه ای فوق تصور به دنیایی ناشناخته باز می کنند.
پتانسیل کوانتومی که گامی فراتر از فیزیک کوانتومی است در فضایی که سرعت نور را به چالش می کشد و زمان و مکان را در هم می نوردد، می توانست تا حدودی ارتباط میان ذرات را توضیح دهد البته اگر به آن بها داده می شد و در محافل علمی مورد بحث و تبادل نظر قرار می گرفت. اما متاسفانه بصورت یک تئوری خام و یک طرح باقی ماند که توضیح کاملی در خصوص رفتار ذرات زیر اتمی نمی داد.
اکنون من تئوری کامل تر بعد X را به ارمغان آورده ام که علاوه بر اتصال فیزیک و متافیزیک به خوبی رفتار ذراتی چون الکترون و یا ذزات پر انرژی زیر اتمی را توضیح می دهد. برای درک بهتر و کاملتر بعد X که ماورای جهان فیزیکی ماست مثالی می زنم :
در نظر بگیرید دریای سیاه (بین کشورهای روسیه، ترکیه و ... ) واقعا سیاه بود یعنی از آب سیاه رنگی تشکیل شده بود که تمامی اشعه نور را جذب می کرد. حال اگر انسانهای زیادی داخل دریا و زیر آب بروند (البته با لباس غواصی) و فاصله کمی هم از یکدیگر داشته باشند به هیچ وجه قادر به دیدن یکدیگر نخواهند بود و چون عملا صدایی هم منتقل نمی شود اصلا کسی وجود دیگری را حس نمی کند (در سطحی بالا تر مقایسه کنید با وضعیت نوع بشر که هیچیک از درون و روان دیگری با خبر نیست) اما اگر یک لحظه همگی سرشان را از آب بیرون بیاورند می توانند تا آنجا که قدرت دید دارند دیگران و محیط اطراف را ببینند و هر چه از سطح دریا بالاتر بروند دید وسیع تری خواهند داشت. وقتی در بعد X هم که که دنیای فرا زمان و متشکل از فوق ذرات X است وارد می شویم در واقع از دنیای فیزیکی چهار بعدی خارج شده و در فرا-زمان می توانیم گذشته و آینده خود و دیگران را به راحتی درک کنیم و این همان عالمی است که عارفان و سالکان واقعی در آن قدم می گذارند.در واقع در بعد X که متشکل از پیش ماده وجود هر ذره ای در فرا-زمان است، ذرات پیش ماده که همان ذرات ممتد ریز شونده (با شعاع کلاسیک کوچکتر و انرژی بیشتر) تا بی نهایت اما در بعدی دیگر هستند با جاذبه ای که بر ذرات جهان فیزیکی اعمال می کنند سبب کشش ذرات به سوی آینده و پیشروی در بعد X یا فرا-زمان می شوند و در این دنیای همزمانی یا بی زمانی که اندکی در رفتار الکترونها دیده می شود اجزای ذراتی چون الکترون در یک زمان قرار گرفته و به وحدت می رسند و همانند اعضای یک وجود رفتاری جمعی نشان می دهند یعنی اجزای الکترونها هم چون دریای زنده عمل کرده و وجود آنها در یک زمان و مکان در آینده است که موجب رفتار عجیب موج-ذره ای الکترونها می شود به این ترتیب تئوری بعد x به همراه فاز پیش ماده نه تنها به خوبی پتانسیل کوانتومی بوهم را در یک فاز بالاتر از دنیای مادی توضیح می دهد بلکه تئوری بی نهایت بودن ذرات پروفسور حسابی را هم دربر می گیرد.
سعید کرمی
29 اسفند 1393