اگر به یاد داشته باشید در مقاله ی < ماده تاریک در بعد X > گفته شد که نیروی جاذبه ی اضافی پیش ماده در پیرامون کهکشانهای مارپیچی ( به دلیل تراکم بیشتر ) بر ذرات مادی از بعد X در فاصله ای شاید کمتر از طول پلانک سبب انقباض زمان در آن ناحیه شده وموجب بالا رفتن سرعت اجرام حاشیه کهکشان می شود.در واقع در آنجا پتانسیل کوانتومی بیشتری وجود دارد. یعنی در حقیقت آنچه که ماده تاریک خوانده شده و این سرعت بیشتر به جرم عظیم آن نسبت داده شده به نظر اینجانب اصلا" وجود ندارد که کیهان شناسان به دنبال کشف آنند.
در مقاله ی < بزرگترین معمای جنین شناسی و یک راه حل > نیز عرض شد که عامل کنترل و هدایت جمعی سلولها و تنظیم مثبت و منفی بیان ژنها در طول تمایز شکل و بافت جنین ، فراتر از اطلاعات تک سلولهای مشابه بوده و شاید در جای دیگری (بعد X) باشد. در واقع در بافت یا اندامی که بیان ژنهایی آغاز یا بیشتر می شود عاملی سبب تکثیر سلولی بیشتر در آن ناحیه و حرکت جمعی سلولها در جهت تمایز شکل و بافت جنین می شود.
اکنون به تشابه حرکت سریع تر اجرام پیرامون کهکشانها و تکثیر سریعتر سلولهای فوق دقت کنید: آنجا تراکم پیش ماده سبب انقباض زمان در آن ناحیه و افزایش سرعت اجرام می شد و در اینجا تراکم پیش ماده در ناحیه تکثیر سلولی بیشتر باعث تولید نیروی کشش بیشتری بر ذرات مادی آن ناحیه از سوی ذرات پیش ماده در بعد X و در نتیجه آنقباض زمان در فضای آن ناحیه شده و زمان سریعتر به پیش می رود و فعالیت ژنها و تکثیر سلولی بیشتر در واحد زمان را موجب می شود. یعنی احتمالا در نواحی مختلف جنین سرعت گذر زمان یکسان نیست و شاید تاریخ زمانهای چند گانه ریچارد فاینمن به نوعی اینجا مصداق داشته باشد.
اما الگوی بخصوصی که تنظیم زمان را در مراحل مختلف جنینی هدایت می کند و سبب تشکیل بافتها و اندامهای متفاوت در جانوران به اشکال گوناگون می شود چگونه است؟
فعلا" تئوری اصلی را ارائه نمی دهم چرا که فضای خشک علمی دانشگاهها پذیرای نظریات فرا بنیادینی چون این تئوری نیست به همین دلیل احتمالا" در آینده این ایده را مطرح خواهم کرد.
سعید کرمی
پنجم خرداد ماه 1394
یاسر